Trouwfotografie. Niet perse iets waarvan ik had gedacht dat ik dat leuk zou vinden om te doen. Maar niets is minder waar. Ik had natuurlijk de ouderwetse, geposeerde fotografie op mijn netvlies. Zoals ik het altijd noem: poseren in een bloemenveld met een roos tussen je tanden. Dat soort werk is niets voor mij. Daar zijn specialisten voor en dat kan ook heel mooi zijn, begrijp me niet verkeerd. Alleen moet je het mij niet vragen.

Wat ik wel te gek vind: ongeposeerde fotografie op een huwelijk. Het verhaal vertellen. Zodat je achteraf een journalistiek document hebt van die dag. Een fotoreportage, gevuld met een lach en een traan. Die vol zit met grote en kleine momenten.

Lijkt dat jou wat? Neem dan contact met me op. Of lees hier meer.